نمای خارجی – کودکی

تمام کودکی ام دوست داشتم «کفترباز» بشوم. هر وقت در مجالس و مهمانی ها، بعد از تمام زبان ریختن ها – به اقتضای آن سن و سال همه بچه ها – کسی می پرسید خب حسام، دوستداری در آینده چکاره شوی و می گفتم «کفترباز» چشمهایشان گرد می شد. احساس میکردم که پدر و مادرم هم چندان از این پاسخ خرسند نیستند اما چرایی اش را نمی فهمیدم.

تضاد کودکی و نوجوانی ؛ تضاد همیشگی

دنیای پاک کبوترها را دوست داشتم؛ عقلم هم به دنیای پر چرک و شرط و کفتربازها نمی رسید.

هرچه هم اصرار میکردم که برایم یک کبوتر بخرند به جهت ترس از افتادن در راه کج کفتربازی به گوش کسی نمی رفت. تا اینکه یکبار یکی از اقوام کبوتری را به من هدیه داد؛ آنهم چند روز بیشتر مهمانم نبود؛ اولین باری که پرید جفت گفترهای همسایه شد که کفترباز بود و بازارش پررونق و قفس پر پرنده…

نمای خارجی – نوجوانی

سالها پیش با یکی از معلم های دوران راهنمایی ام روبرو شدم که مسئولیت مصاحبه ورودی مدرسه را بر عهده داشت و با من مصاحبه کرد. در فرم نوشته بود می خواهید در آینده چکاره شوید و به خاطرم آورد که یادت هست چه نوشته بودی. گفتم بله و باهم خندیدم. نوشته بودم «رئیس جمهور یا بالاتر». می گفت رئیس جمهورش بجای خود، آن بالاترش چه بود نوشتی؟

جوابش را داشتم و خوب میدانم آن وقتها چه در سرم بود اما چیزی نگفتم و خندیدم و گذشت…

نمای داخلی – دلم

حالا دیگر نه دلم میخواهد کفترباز باشم نه رئیس جمهور. اما واقعیتی که در پس این تحول و تطور می توانم اقرار کنم این است که این دو نقطه – یعنی ساده بینی دنیا و جاه طلبی و میل به بالانشینی – که روزگاری در قالب «کفتربازی» و «ریاست جمهوری» ظاهر می شد، همیشه و همه جا با من بوده و نمیدانم ماحصل این دیالکتیک در آخر به چه تیپ شخصیتی تبدیل شود یا شاید شده.

گاهی فکر میکنم منشاء این تعارض به تفاوت عجیب نسل و پیشینه بر می گردد. شخصیت پیچیده خانواده پدری که عقبه شان می رسید به تجار تبریز و اشراف شهر که البته به سیاق آن زمان بسیار مقید و متشرع بودند و همواره بزرگان فامیل به اطوار و ژست از بستن حجره های بازار در حمایت از قیام ستارخان و کوچ به تهران و… نقل خاطره می کنند. و خانواده ساده و فارغ از اطوار مادری که عقبه شان می رسد به روحانی و معلم و اهل وعظ و فضل و کرامت بسطام. گاهی به مزاح خدمت مادرم میگویم حاصل پیوند گارپوز و انار، بهتر از این نمی شود… من یک تضاد زاده ام و چه بسا تمام زایش های هستی حاصل تضاد باشد.