سلام و عرض ادب

دوم: از آنجایی که تمام اطبا مرگ را بر اساس مشاهدات خود و قرائن ادراک شده به «سببی» نسبت می‌دهند که لزوما نمی‌توان مرگ را «علت» آن دانست. همواره تشخیص دهنده علت مرگ «ناظر بیرونی» است و صد البته نظر ناظر بیرونی قابل نقد و راستی آزمایی است.

سلام مجدد
من در طول این جرعه ها از شما نکات زیادی یاد گرفتم ولی پافشاری شما بر این موضع بسیار برای من عجیب هست.
از نظر من اگر یک انسان 57 ساله دراثر کثرت رابطه جنسی ضعیف شود و بمیرد، این نه تنها بسیار بسیار قبیح است بلکه نشانه زوال عقل او هم هست.
اما یک سوال مهم به ذهنم رسید:
ناظر بیرونی مثل جوزجانی از کجا ممکن است نتیجه بگیرد که ضعف و مرگ استادش در اثر روابط جنسی بوده است؟

سلام و عرض ادب
در پاسخ به سوال اول بنده نمیدانم «آنقدر» دقیقا چقدر است و اگر میدانستم هم قضاوتی نداشتم و از نظرم مذموم نیست. کثرت روابط جنسی در مورد اشخاصی که نزد اهل ایمان جایگاه قدسی دارند نیز روایت تاریخی شده و از نظر بنده به منزله مذمت نیست. در خصوص زناشویی و ازدواج هم جنابعالی «تشریفات معینی» را مصداق زناشویی میدانید و خارج از این چارچوب را به عنوان «نامشروع» قلمداد می‌کنید. بنده عرضی در این باب ندارم اما محتمل بدانید که نظر جناب بوعلی به عنوان یک متاله و اسلام‌شناس لزوما منطبق با جنابعالی یا مراجعی که به نظر ایشان استناد می‌کنید نباشد و «مشروع ِمتفاوتی» را قائل باشند

سلام مجدد
ممنونم که مطالعه فرمودید.
نکته اول اینکه یعنی از نظر شما اینکه کسی آنقدر رابطه جنسی برقرار کند که در اثر آن از دنیا برود مذموم نیست؟
آن هم کسی که خودش در کتاب قانون زیاده روی در ارتباط جنسی را به شدت منع می کند و عامل بیماری میداند؟
نکته دوم اینکه بنده هرگز نگفتم ایشان دنیاگریز بوده یا ازدواج نکرده است. اما وقتی جوزجانی بدون هیچ اشاره ای به همسر یا همسران ایشان، از کثرت روابط جنسی سخن میگوید، بسیار بعید است منظورش رابطه زناشویی باشد.
همانطور که مستحضرید درباره ازدواج ایشان فقط بعضا اشاره به ازدواج ایشان با کنیز فراری یاسمین میکنند که طولی هم نکشیده است.
توجه بفرمایید که فردی با این شهرت و اوازه علمی و سیاسی حتما اگر همسر یا همسرانی داشت در تاریخ نامشان میماند.

سلام سهند جان
ابتدا اینکه شما مفروض دارید کثرت روابط جنسی امری مذموم و «اتهام» است. بعدتر در ادامه مساله را تعمیم دادید به «ارتباط نامشروع» که این هم القاء ارزش‌داوری دیگری به متن است. سوم و عجیب‌تر اینکه استدلال می‌فرمایید چون فلانی اهل نماز و ایمان بوده پس این وصف از او بعید است و گویی اینجا هم مفروض دارید که شرط ایمان رهبانیت است و در نهایت هیچ مستند مغایری در برابر متن جوزجانی معرفی نفرمودید. مستحضرید که گزاره تاریخی با برهان و استدلال اثبات نمی‌شود بلکه مجال روایت و مستندات است و صد البته می‌شود در رجال ناقل تردید کرد یا مثلا خبر مفرده را مشکوک دانست.
علی‌ای‌حال
ابن سینا فیلسوف بی‌بدیل سرزمین ما و کم‌نظیر در تاریخ فلسفه است. عادات جنسی ایشان هم در فرض صدق مذمت ایشان نیست. قطعاً ابن سینا قابل خلاصه شدن در لذت‌طلبی جنسی نیست و آنچه در اپیزود نقل شد هم به روشنی نگاه ایشان در «مراتب لذت» را نشان داده و اتفاقاً کرامت ابن سینا در همین است که «بشرگونه» زیسته و به مقامات رسیده نه به لطف دنیاگریزی و «ملک‌گونه» زیستن.
با این همه چنانچه منبعی برای مطالعه پیشنهاد داشتید بفرمایید حتما سعی می‌کنم که مراجعه و استفاده کنم