مساله ما در مِی، زندگی است! شاید تکرارِ بسیار و پیش‌دست بودن این واژه ما را فریب داده و در پی همین فریب است که خود را داننده زندگی می‌دانیم. آیا هرچه هست و هرچه زاییده می‌شود و هرچه زمان و مکانی را تصرف کرده یعنی «زندگی» دارد؟ آیا زندگی چیزی بیرون از ماست که می‌توانیم به تماشای آن بنشینیم و روایتش کنیم؟ یا زندگی «شیوه‌ای» از بودن است و اما نه هر نحوی از بودن!
پاسخ این سوال‌ها همان چیزی است که به استعاره «می» نامیده‌ایم. در تکاپو برای رفع عطش، دست به دامن ساقی خواهیم بود و در رجوع اول از ابتدای سال صفر، پیرامون خمره آرتور شوپنهاور حلقه زده‌ایم و کتاب در باب حکمت زندگی او را جرعه جرعه (و نه با شتاب و سرآسیمه) مزه می‌کنیم. تا کنون سه «پیاله» از این خمره را نوشیده‌ایم:
- پیاله اول (جرعه 1 الی 19):
- مقدمه جستار باب حکمت زندگی است که فروردین سال صفر آغاز و در مرداد به پایان رسید.
- پیاله دوم (از جرعه 20):
- فصل اول کتاب است که از شهریور سال صفر آغاز شده و در اسفند به پایان رسید.
- پیاله سوم (از جرعه 31):
- فصل دوم کتاب است که از فروردین سال یک آغاز شده و تا کنون ادامه دارد.
پیشنهاد آن است که پادکست می را از ابتدا بشنوید اما اگر تمایل به شنیدن مقدمه ندارید، می‌توانید از ابتدای فصل نخست – جرعه بیستم – شنوای می باشید. فهرست کامل جرعه‌ها را اینجا ببینید.