جرعه 46: التفاتِ لطافت
اگر جرعه سی و پنجم را به خاطر داشته باشید، بحث مفصلی در خصوص مراتب لذت داشتیم. این بحث از منظر دیگری در جرعه چهل و ششم مورد توجه قرار گرفته است. همچنین در بخش ابتدایی جرعه به ملال طبقه مرفه و دل‌زدگی دوره میان‌سالی می‌پردازیم.
منبع
کتاب در باب حکمت زندگی – صفحه ۴۸ تا ۵۰
بچه ها بیش از بزرگترها التفات به لطافت دارند، اثرپذیرترند و بیشتر هم از زندگی لذت میبرند
شاید مشکل از جایی شروع می شود که آدم ها به تبع اثرپذیری، آسیب پذیر هم می شوند و انگار سیستم دفاعی روان آنها تصمیم می گیرد که پوستش کلفت شود و دیگر لطیف نباشد…
و به اندازه ای که از رنج فرار میکند، لذت هم از او فرار میکند
فوق العاده بود 🙏
درخصوص نقد شما که فرمودید جایی میگه تکرار لذت ملال میاره و جای دیگر سعادت رو تکرار مکرر لذت میدونه، اول تقاضا میکنم کتاب ذهن تقابل پذیر اثر راجر مارتین رو بخونید، بعد باید اشاره کنم منظورش احتمالا از تکرار لذت این نیست که یک سطح لذت رو تکرار کنیم بلکه در مسیر رشد هر بار ارتقا پیدا میکنیم و لذت هم در شکل و مدلش و هم در عمقش متفاوت میشه و سعادتمند کسیه که این مسیر رشد رو مدام و مکرر طی میکنه و با تکرار این لذتِ هر بار رشد یافته، میشه سعادتمند بود
جناب ايپکچی، بسیار از شما می آموزیم.
نگاه عمیقی بود به مقوله لذت وهنوز جای کاوش بسیار دارد.
آنسوی دیگر لذت که از حساسیت ولطافت می آید رنج است. به مصداق هر که بامش بیش برفش بیشتر، انسانی‌که به این حد از لطافت رسیده تا لذت بیشتری را درک کند ، درد ورنج بیشتری را نیز متحمل خواهد شد.
سوالی که هست اینکه اگر کاهش اثرپذیری از پیرامون را خودخواسته تقلیل دهیم تا در آنسوی طیف رنج کمتری ببریم درست عمل نکرده ایم؟
احمد عیسایی
تداوم لذت اصولا با چرخه رنج لذت ملال همخوانی ندارد در اینصورت این چرخه فقط برای لذات بدنی هست
به نظر میرسه تداوم لذت برای لذتهای خارج از این چرخه هست
این نظر رو یالوم در کتاب درمان شوپنهاور وقتی فلیپ نحوه درمان توسط شوپنهاور رو شرح میده بیان میشه که بنظر کاملا منطقیه