اگر اهل تفرج و مسافرت رفتنید، این را دیده‌اید که اهل سفر معمولا به دو دستۀ غیربرابر تقسیم می‌شوند. دسته بزرگ‌تر آن‌هایی هستند که علاقه‌مند به سفر از راه‌های امن و پیموده‌شده‌اند. آن‌ها از جاده‌هایی می‌روند که جمعیت آن جاده را انتخاب کرده؛ مسیرهای پرترددی که اگر خاکی و شوسه‌‌اند، آن‌قدر که دیگران رفته‌اند کوبیده شده.

اگر راه آسفالت باشد که چه بهتر؛ توقف‌گاه و استراحتگاه و امداد جاده‌ای دارد. مسیرهای این‌گونه خیلی پیش‌بینی‌‌پذیرند. یعنی ترافیک و پیچ و خمش را می‌دانی. هر ساعتی حرکت کنی قابل پیش‌بینی است که دقیقا چه ساعتی به مقصد می‌رسی و اگر قرار باشد سفرهای این‌چنینی را در دو کلمه توصیف کنیم، به آن‌ها می‌گوییم سفرهای بسیار امن و پیش‌بینی‌پذیر. اگر این گروه را گروه آنرود (OnRoad) بدانیم، یعنی گروهی که بر جاده و در مسیر و راه ریل‌گذاری‌شده حرکت می‌کنند، نقطه مقابل، گروهی از اهل سفرند که اتفاقا تعداد کمتری از مسافران را تشکیل می‌دهند. این‌ها بکرپیما هستند. خارج از جاده و مسیر و به تعبیر خودشان آفرود (OffRoad) می‌روند و در جایی که جاده نیست حرکت می‌کنند.